Roots

Timmerveld kreeg zijn naam van een toponiem (een geografische plaatsnaam)
De plek waar ik woon kent kadastraal de naam Luimerveld, in de volksmond Timmerveld.
Puur toeval en een open doel voor iemand die met hout bezig is, dacht ik . . .
Uit de opzoekingswerken van de lokale heemkundige kring (bron: Zonhoven, historisch-naamkundige studie door Dr. J.Nolemans, een uitgave van de gemeente Zonhoven uit 1982) blijkt dat Timmerveld via Luimerveld, Tuimerveld en nog een aantal namen een verbasterde vorm van Duivelsveld is. Eerste tekenen in geschriften dateren van 1427 “stuck erfs gelegen op gheen duvelummer velt”. Te interpreteren als duvel-heem, “woonplaats van de duivel” (bijgeloof met dank aan Maurice Broux)
Geen zorgen, sinds wij hier wonen hebben de duivel nog niet tegengekomen, integendeel !

Genen

Men zegt dat genen een generatie overslaan, dat zou bij mij wel eens kunnen zijn ...
Grootvader Mathieu Smeets was in Helchteren wagen- en radmaker tot de 2de wereldoorlog roet in het eten kwam gooien. Rubberen banden en stalen velgen deden zijn product van de markt verdwijnen. Tegelijkertijd was hij bijna pensioengerechtigd en stopte hij langzaam, tegen het advies van zijn vrouw in om over te schakelen naar een ander product dat met hout te vervaardigen is. Als hij toen naar mijn grootmoeder had geluisterd, was ik nu misschien doodskistenfabrikant want dat was volgens haar een product dat mensen altijd zullen nodig hebben ... van deze man had ik nog wat kunnen leren !

In het jaar 2000 haalde ik het diploma “riet- en wissenvlechter” en kwam ik via de ambachtenmarkt van 15 augustus te Stokkem (deelkern van de stad Dilsen-Stokkem aan de Maas) in contact met Henri Haex en zijn trapdraaibank.
In september ging ik voor het eerst naar de maandelijkse bijeenkomst van de Vlaamse gilde van houtdraaiers, in oktober volgde ik de beginnerscursus en sinds februari 2004 ben ik Mathieu Maurissen opgevolgd als voorzitter van de Limburgse afdeling van deze bloeiende gilde.